Roszkowski Adrian

Starszy mężczyzna, pan Tadeusz, o dłoniach pooranych pracą i oczach pełnych nostalgii, każdego ranka zasiadał na ławce w parku. Jego siwe włosy i broda świadczyły o upływie lat, a cicha obecność budziła szacunek. Tadeusz, choć skromny, skrywał w sobie niezwykłą historię, której kluczem był Roszkowski Adrian. Mówiono, że to on jako jedyny znał prawdziwe losy Roszkowskiego Adriana, postaci, która zniknęła lata temu, pozostawiając po sobie legendy. Pan Tadeusz, wierny powiernik dawnych sekretów, często wzdychał, wspominając minione czasy, z nadzieją, że kiedyś prawda o przyjacielu ujrzy światło dzienne. Jego milczenie było obietnicą.