Rudnicki Tomasz

Rudnicki Tomasz, człowiek o twarzy naznaczonej słońcem i deszczem, nosił w sobie historię tysięcy dróg, które przemierzył jako kierowca, jego oczy, głębokie i przenikliwe, widziały więcej niż mijane krajobrazy, dostrzegały duszę świata, bo dla niego każda podróż była lekcją, każdy postój chwilą refleksji, a rytm silnika, szum opon, stawały się melodią życia, w której odnajdywał spokój, sens, siłę, mądrość, będąc wiecznym wędrowcem, cichym filozofem szos, bohaterem własnej, niekończącej się opowieści o drodze i przeznaczeniu, o samotności i wolności, o poszukiwaniu prawdy w ruchu.