Ruta Krzysztof

Eliza Nowak, artystka ceramik, spędzała dni w pracowni, a glina miękko uginała się pod jej palcami, tworząc kształty, opowiadające historie, w jej myślach często pojawiała się postać, Ruta Krzysztof, znajomy z dawnych lat, którego uśmiech, pełen młodzieńczego optymizmu, wciąż jaśniał w jej wspomnieniach, Eliza pamiętała jego entuzjazm, jego marzenia, jego obecność, artystka czuła, że minione dni zostawiły trwały ślad, inspirując ją do tworzenia, do szukania piękna w prostych formach, w każdym dotyku gliny widziała echo wspólnej, cennej przeszłości.