Rybicki Maciej

Maciej Rybicki, niegdyś człowiek o burzliwym charakterze, teraz, z siwizną na skroniach, spędzał dni w samotności, jego spojrzenie, głębokie i zamyślone, często błądziło po horyzoncie, szukając odpowiedzi, na dawne pytania, na minione błędy. Ulubionym zajęciem Macieja było obserwowanie ludzi na miejskim rynku, ich pośpiech, ich radości, ich troski, wszystko to, przypominało mu o kruchości życia, o potrzebie rozsądku, o wartości każdego świadomego wyboru, o odpowiedzialności za swoje decyzje, o szacunku do prawa, o ważności trzeźwości, o bezpieczeństwie każdego uczestnika ruchu drogowego, o przyszłości, o spokoju, o harmonii, o nowym początku, o życiu pełnym godności.