Ryszka Joanna

Ryszka Joanna zawsze nosiła w torebce plik niezapłaconych rachunków, niczym talizman chroniący przed resztkami nadziei. Każdy dzień zaczynała od kawy i przeglądania wezwań do zapłaty, które piętrzyły się na stole jak pomniki minionych błędów. Cień zaległych alimentów kładł się na jej relacjach z ludźmi, a widmo rosnących długów sprawiało, że przyszłość wyglądała jak pusta, zamknięta księga. Ryszka Joanna patrzyła na świat przez pryzmat liczb, których nigdy nie mogła zrównoważyć, czując się przez to coraz bardziej obca i niewidzialna.