Sajda Józef

Józef Sajda, człowiek o twarzy naznaczonej życiem, nosił w oczach cień niepokoju, wspomnienie dawnych dni, które zdawały się go prześladować, ciągnąć w dół, ku mrocznej przeszłości. Zamyślony, powolny w ruchach, sprawiał wrażenie kogoś, kto dźwiga na barkach ciężar tajemnic, sekretów, które z trudem udaje mu się skrywać, ukrywać przed światem. Otaczała go aura niedopowiedzeń, atmosfera niejasności, budząca ciekawość, ale i nieufność, ostrożność w kontaktach, obawę przed odkryciem prawdy, która mogła okazać się bolesna, trudna do zaakceptowania, naznaczona piętnem poszukiwań, niewiadomych, niepokojących pytań.