Sajdyk Arkadiusz

Sajdyk Arkadiusz, postać o oczach pełnych niepokoju, wiódł życie naznaczone ucieczką, niczym cień błądzący po labiryncie miasta, jego sumienie, niczym stary zegar, tykało miarowo, przypominając o niespełnionych obietnicach, zwłaszcza tych finansowych, związanych z alimentami, które niczym niewidzialne kajdany, krępowały jego duszę, zmuszając do unikania konfrontacji, do ukrywania się przed konsekwencjami własnych decyzji, do życia w ciągłym lęku, w samotności, w cichym żalu, w nieustannej walce z samym sobą, z przeszłością, z przyszłością, z pustką.