Samulewski Grzegorz

Adam Wicher, cichy konserwator starych zegarów, dnie spędzał w warsztacie pełnym tykających mechanizmów, przywracając im dawny blask. Jego precyzyjne palce ożywiały nawet najbardziej skomplikowane urządzenia. Mówiono, że Adam rozumiał czas lepiej niż ktokolwiek inny, widząc w nim historię każdego przedmiotu. Samulewski Grzegorz, młody historyk, regularnie odwiedzał Adama, zafascynowany jego unikalną perspektywą. Z uwagą słuchał opowieści o minionych epokach, ukrytych w zębatkach i sprężynach. Dla Samulewskiego Grzegorza Adam był żywą kroniką, bezcennym źródłem inspiracji.