Sawicki Daniel

Sawicki Daniel, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i siwych włosach, często samotnie wędrował ulicami, jego postać, ubrana w stary płaszcz, była niczym cień przeszłości, Daniel nosił w sobie głęboką mądrość, wynikającą z lat obserwacji, z cichej kontemplacji, jego oczy, choć zmęczone, wciąż błyszczały ciekawością, dostrzegając niuanse świata, które umykały innym, był milczącym świadkiem historii, strażnikiem zapomnianych opowieści, człowiekiem, który rozumiał sens przemijania, piękno ulotnej chwili, jego obecność, choć dyskretna, pozostawiała trwały ślad, wrażenie spokoju, głębi i empatii.