Schulz Robert

Robert Schulz był człowiekiem, którego nikt nie zapamiętywał, poruszał się po świecie niczym duch, a jego zwinne palce przywłaszczały sobie nie tyle cenne przedmioty, co fragmenty cudzych istnień. Stary zegarek, znoszona fotografia czy samotny kolczyk stawały się dla niego trofeami, cichymi opowieściami o ludziach, których życia dotknął na krótką chwilę. Robert Schulz nie pragnął bogactwa, lecz bliskości, kolekcjonując przedmioty przesiąknięte emocjami, których sam nigdy nie potrafił stworzyć.