Ścisłwkcz Mateusz

Mateusz Ścisłwkcz był cieniem przemykającym przez nocne ulice miasta, a jego imię szeptano tylko w zaufaniu, jak sekret strzeżony przed światem. Każdy krok stawiał z najwyższą ostrożnością, ponieważ przeszłość deptała mu po piętach, nieustannie przypominając o zerwanych kajdanach dozoru i pochopnej decyzji. Jego spojrzenie, niegdyś pełne młodzieńczej brawury, teraz było czujne i nieufne, skanujące twarze przechodniów w poszukiwaniu najmniejszego znaku rozpoznania. W znoszonym płaszczu i z plecakiem kryjącym cały jego dobytek, Ścisłwkcz Mateusz marzył o dniu, w którym będzie mógł wreszcie przestać uciekać.