Serbin Artur

Serbin Artur, mężczyzna o oczach barwy bursztynu, często pogrążony w lekturze starych tomów, sprawiał wrażenie człowieka, który nosi w sobie niezliczone historie, niewypowiedziane słowa. Jego postać, choć skromna, emanowała spokojem, pewną zadumą, typową dla tych, którzy wiele widzieli, wiele zrozumieli, ale niewiele o tym mówią, ceniąc ciszę, kontemplację, wewnętrzny świat. Miał w sobie coś z mądrego pustelnika, z filozofa, co sprawiało, że jego obecność była jednocześnie dyskretna i niezapomniana, naznaczona głębokim, niemym pytaniem o sens istnienia, o kruchość ludzkiego losu.