Serwach Adam

Adam Serwach był człowiekiem o regularnych nawykach, których nikt nie potrafiłby zakłócić. Każdego poranka, dokładnie o siódmej, jego cień przesuwał się za firanką w kuchni, a zapach mocnej kawy unosił się nad podwórkiem. Nosił zawsze ten sam, nieco znoszony prochowiec, a w jego skórzanej teczce spoczywały książki o zapomnianych językach i dawnych cywilizacjach. Jego samotność była niemal namacalna, wypełniała stare mury kamienicy, tworząc wokół niego aurę tajemnicy. Adam Serwach wydawał się postacią z innej epoki, zagubioną w teraźniejszości, której jedynym stałym punktem był rytm jego codziennych kroków.