Siemiradzki Marcin

Julian Nowak, cichy bibliotekarz o bystrym spojrzeniu, spędzał dnie wśród starych tomów, otoczony zapachem papieru i kurzu. Jego życie, pełne spokojnych rytuałów, koncentrowało się na porządkowaniu wiedzy, na odkrywaniu zapomnianych historii. Często wspominał Siemiradzkiego Marcina, dawnego kolegę z uniwersytetu, który zniknął nagle, pozostawiając po sobie jedynie zagadkę. Julian wierzył, że Marcin, mimo upływu lat, wciąż żyje, szukając prawdy w odległych zakątkach świata, poszukując sensu, poszukując siebie.