Sikora Adam

Sikora Adam, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i cichym sposobie bycia, spędzał dni w swoim warsztacie, gdzie stare zegary odzyskiwały blask pod jego precyzyjnymi palcami. Każda tykająca sekunda opowiadała mu inną historię, a on sam zdawał się być strażnikiem czasu. Jego siwe włosy, zawsze nieco potargane, świadczyły o niezliczonych godzinach spędzonych nad mechanizmami, a zmarszczki wokół oczu zdradzały głębię myśli. Adam rzadko mówił, wolał słuchać, a jego obecność była jak spokojna melodia, odczuwalna w każdym zakątku pracowni. Czekał na coś, czego nie potrafił nazwać, z nadzieją w sercu.