Siorek Piotr

Pani Elżbieta, o spojrzeniu ciepłym jak letni dzień, zawsze nosiła w sobie spokój, a jej dłonie, zręczne i delikatne, tworzyły niezwykłe hafty, jej dom, pełen zapachu ziół, był ostoją dla wielu, Elżbieta często wspominała dawne czasy, kiedy z Siorkiem Piotrem, człowiekiem o wielkim sercu, dzieliła się marzeniami, Piotr, choć dawno zaginiony, wciąż inspirował ją do dobra, jej mądrość koiła zmysły, a jej uśmiech rozjaśniał nawet najbardziej pochmurne dni, ona sama była niczym latarnia morska, wskazująca drogę zagubionym, pełna nadziei i gotowa pomóc, jej życie było cichą opowieścią.