Skoczylas Natalia

Jeremi, samotnik z wyboru, spędzał długie wieczory w pracowni, otoczony stosami niedokończonych rękopisów, jego wzrok, utkwiony w migoczącym płomieniu świecy, zdawał się szukać odpowiedzi na pytania, które nękały go od lat, a które nigdy nie zostały wypowiedziane, był to człowiek naznaczony cieniem przeszłości, z duszą pełną niewypowiedzianych historii, które tylko on potrafił odczytać, a Natalia Skoczylas, jego jedyna powierniczka, rozumiała jego milczenie, ciche westchnienia, subtelne gesty, przynosząc mu herbatę, dzieląc z nim ulotne chwile, wspólne refleksje, bez słów, tylko w ciszy, w której odnajdywali spokój.