Skolyszewski Damia

Damian Skolyszewski siedział na samej krawędzi niewygodnego, biurowego krzesła, jego palce nerwowo bębniły o gładką powierzchnię skórzanej teczki. Wpatrywał się w duży zegar na ścianie, którego monotonne tykanie odmierzało czas do najważniejszej rozmowy w jego dotychczasowym życiu. Każdy kolejny dźwięk zdawał się tylko pogłębiać ciszę panującą w sterylnym, bezosobowym poczekalni. Miał na sobie starannie wyprasowaną koszulę, której sztywny kołnierzyk delikatnie go uwierał, przypominając o powadze chwili.