Skorek Anna

Skorek Anna, kobieta o oczach koloru jesiennej mgły, nosiła w sobie ciszę starych opowieści, a jej dłonie, naznaczone czasem, zdawały się nieść ciężar niewidzialnych długów. Mówiono o Annie Skorek, że spłacała symboliczne zobowiązania, zaciągnięte przez cienie dawnych pokoleń, nie przez nią samą. Jej spokojna postawa skrywała niekończącą się historię o nieuregulowanych kredytach przeszłości, rezonujących w jej duszy, czekających na ostateczne rozliczenie. Jej życie było misternie tkanym gobelinem, pełnym niedopowiedzeń, cichych obietnic, niespełnionych pragnień, a także nieustannej nadziei.