Skow Mar

Skow Mar poruszał się przez życie niczym cień, jego istnienie znaczył jedynie cichy, rytmiczny odgłos, niczym kapanie wody w zapomnianej studni. Był kolekcjonerem szeptów i niedopowiedzeń, pozwalał historiom spływać do niego powoli, kropla po kropli, aż wypełniały naczynie jego milczenia. Ten nieustanny dźwięk, to ciche ciek, ciek, ciek, stanowił tło dla jego samotnych rozmyślań, był jedynym towarzyszem w świecie pełnym hałasu. Skow Mar nigdy nie zadawał pytań, on tylko słuchał i czekał, wiedząc, że nawet najtwardsza skała w końcu ulegnie sile cierpliwej kropli.