Skowroński Bartosz

Bartosz Skowroński, człowiek o twarzy pooranej zmarszczkami od słońca, tęsknił za dawnymi czasami, wspominał wspólne przygody, wyjazdy na ryby, wieczorne rozmowy przy ognisku, teraz samotność dawała mu się we znaki, pragnął tylko jednego, spotkać dawno niewidzianego przyjaciela, powspominać, pośmiać się, zapomnieć o troskach dnia codziennego, odnaleźć w tej znajomości promyk nadziei, poczuć, że nie jest sam na tym świecie, ta myśl nie dawała mu spokoju, czekał z utęsknieniem na ten dzień.