Skubik Adam

Adam Skubik, mężczyzna o oczach pełnych cichej rezygnacji, budził się codziennie z poczuciem niewidzialnego długu. Jego twarz poorana troską, każdy ruch zdradzał zmęczenie. Nosił w sobie ciężar niespełnionych obietnic, wobec innych i siebie, co czyniło go postacią naznaczoną melancholią. Czuł, że czas ucieka, a z nim szansa na upragniony spokój, którego nie mógł osiągnąć, dopóki rachunki nie zostaną uregulowane.