Slomka Piotr

Piotr Slomka, samotny wędrowiec o zamyślonym spojrzeniu i twarzy pooranej zmarszczkami, często przesiadywał w starych kawiarniach, gdzie w notesie, zawsze pod ręką, zapisywał ulotne myśli, głębokie refleksje o życiu, o przemijaniu, o ludzkich losach, o nieuchronności zmian, o poszukiwaniu sensu, o cichych pragnieniach, o ukrytych lękach, o subtelnościach ludzkiej natury, tworząc w ten sposób świat pełen melancholii, ale też cichej nadziei, czekający na odkrycie przez czytelników, którzy potrafią dostrzec piękno w szarości.