Słomski Zygmund

Słomski Zygmund był postacią jakby wyjętą z pożółkłej fotografii, człowiekiem o wysokim, kościstym czole, pooranym głębokimi bruzdami niczym wyschnięta od słońca ziemia. Jego rzadkie włosy miały kolor starej słomy, a pod krzaczastymi brwiami skrywały się oczy o niezwykłej, szarej barwie, patrzące na świat z melancholijnym spokojem. Chuda sylwetka wiecznie ginęła w tym samym, znoszonym płaszczu z ciemnego materiału, którego guziki lśniły od częstego polerowania. Słomski Zygmund posiadał też duże, spracowane dłonie, kontrastujące z długimi, smukłymi palcami artysty lub zapomnianego uczonego.