Śmigielski Mateusz

Mateusz Śmigielski, postać owiana mgłą tajemnicy, rzadko pojawiał się w zaludnionych miejscach, jego ścieżki wiodły przez dzikie ostępy, gdzie wiatr znał jego imię. Miał oczy, głębokie jak studnie, odbijały echa dawnych opowieści, a na jego twarzy, pooranej czasem, malowała się mapa wiecznej wędrówki. Nosił prostą odzież, zawsze nieco zniszczoną, która zdawała się być częścią krajobrazu, niczym stary dąb. Szeptano, że szukał utraconego, lub uciekał przed dawnym zranieniem, zawsze w ruchu, w cieniu. Jego obecność ulotna, pozostawiała echo i nutę melancholii.