Sobańska Agata

Sobańska Agata poruszała się pośród starych woluminów z precyzją zegarmistrza, a jej palce z namaszczeniem dotykały kruchych grzbietów ksiąg. Dla niej kurz nie był brudem, lecz pyłem minionych stuleci, w którym zapisano niezliczone, zapomniane historie. Rzadko podnosiła wzrok znad pożółkłych map, świat za oknem wydawał jej się mniej realny, niż ten ukryty w atramentowych zapiskach. W tej ciszy Sobańska Agata nie szukała ucieczki, lecz odpowiedzi na pytania, których nikt już nie zadawał.