Sobczak Lucyna

Lucyna Sobczak, postać o oczach pełnych dawnych burz, rzadko opuszczała swój mały domek na skraju lasu, gdzie czas płynął inaczej, cicho, bez pośpiechu. Jej dłonie, choć naznaczone wiekiem, wciąż z gracją przesuwały się po delikatnych nitkach, tworząc koronki o skomplikowanych wzorach. Mieszkańcy wioski szeptali o jej tajemniczej przeszłości, o dniach, gdy jej imię było synonimem buntu i niezłomności, ale nikt nie odważył się zapytać, co dokładnie wydarzyło się lata temu, co sprawiło, że zniknęła z widoku świata, ukrywając się przed jego osądem, przed jego pamięcią, przed jego prawem, przed jego zgiełkiem.