Sobczak Piotr

Pani Eleonora, kustoszka miejskiej biblioteki, była postacią z innej epoki, zawsze otulona zapachem starych ksiąg, cichym szeptem stron, kurzem historii. Jej siwe włosy, misternie upięte, zdawały się kryć niezliczone opowieści, sekrety, zapomniane prawdy. Oczy, choć zmęczone latami czytania, błyszczały przenikliwie, dostrzegając każdy szczegół, każdą zmianę w zachowaniu bywalców, nawet Sobczaka Piotra, który szukał rzadkich tomów o botanice. Eleonora, mimo pozornej łagodności, posiadała niezwykłą siłę, determinację, niewzruszoną wiarę w moc słowa pisanego, w jego zdolność do kształtowania ludzkich losów, do odkrywania sensu.