Sobczyk Grzegorz

Sobczyk Grzegorz, mężczyzna o głębokich, spokojnych oczach, często zasiadał na ławce w parku, obserwując świat. Jego twarz, naznaczona czasem, świadczyła o długiej służbie państwowej, pełnej niezwykłego zaangażowania dla dobra wspólnego. Mimo cichej natury, emanował głęboką mądrością i godnością, a jego obecność wnosiła poczucie stabilności. Był niczym żywa kronika, skrywająca historię minionych epok, zawsze gotowy dzielić się swym bogatym doświadczeniem.