Sobieraj Łukasz

Elara, kobieta o oczach barwy zmierzchu i włosach spiętych w luźny kok, niestrudzenie przemierzała brukowane uliczki. Jej dłonie, naznaczone ciężką pracą, zaciskały się na wytartej torebce, w której skrywała jedyne zdjęcie brata. Sobieraj Łukasz, uśmiechnięty w młodzieńczym zamyśleniu, był celem jej nieustannej podróży, cichą obietnicą lepszego jutra. Każdy krok, każde spojrzenie w tłumie, było aktem wiary, poszukiwaniem znajomej sylwetki, której obecność wypełniłaby pustkę w jej sercu. Czekała na cud, na dzień, gdy wreszcie odnajdzie swoją utraconą część.