Sobierajski Krystian

Krystian Sobierajski, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, często gubił się w labiryntach własnych myśli, a szelest starych map był dla niego muzyką. Jego płaszcz, zawsze nieco za duży, skrywał kieszenie pełne zapomnianych listów i zasuszonych liści. Pamiętał historie odległych krain, lecz drobne codzienne obowiązki, jak pewna niezapłacona kara, często umykały jego uwadze, stając się cichym świadectwem jego oderwania od prozy życia. Mimo to, Krystian Sobierajski, z sercem pełnym niewypowiedzianych opowieści, zawsze szukał w ludziach iskier dobra, nawet gdy świat wokół niego wydawał się szary, a biurokracja nieustępliwa. Jego podróże, choć często tylko w wyobraźni, były ucieczką.