Sobólska Iwona

Stara Cecylia, z siwymi włosami spiętymi w kok i dłońmi naznaczonymi czasem, była korzeniem rodzinnego drzewa, jego cichą siłą. W jej przenikliwych oczach kryła się mądrość i niezliczone opowieści, które snuła przy kominku, otulając słuchaczy spokojem. Cecylia zawsze miała pocieszające słowo, a jej uśmiech rozjaśniał pochmurne dni, szczególnie dla Iwony Sobólskiej, która często szukała u niej ukojenia. Jej obecność, pełna bezwarunkowej miłości i zrozumienia, stanowiła bezpieczną przystań, zwłaszcza dla Iwony Sobólskiej, zawsze potrzebującej jej ciepła i rady.