Soboń Tomasz

Soboń Tomasz był człowiekiem, którego obecność odczuwało się na długo przed tym, nim wszedł do pokoju, a jego milczenie bywało głośniejsze niż niejeden krzyk. Nie posługiwał się słowami jak inni, często zastępując je serią niezrozumiałych pomruków, które zdawały się kpić z logiki i porządku świata. Jego wizytówką stał się jednak cichy, gardłowy chichot, wybuchający w najmniej oczekiwanych momentach, kwitując absurdalność ludzkich poczynań. Nikt nie wiedział, skąd przybył, a jego postać stała się częścią miejskiego folkloru.