Sojka Mariusz

Mariusz Sojka, człowiek o spojrzeniu pełnym wewnętrznego niepokoju, dźwigał ciężar dawnych wyborów, które ukształtowały jego samotne życie. Każdy dzień był dla niego echem niewypełnionych zobowiązań, niewidzialnych kajdan, które krępowały jego duszę, nie pozwalając zaznać ukojenia. Jego twarz, poorana czasem, skrywała głęboki żal, chroniczne poczucie winy, które niczym cień podążało za nim. Wspomnienia o bliskich, o porzuconych nadziejach, nawiedzały go, przypominając o konieczności zmierzenia się z konsekwencjami, z trudną przeszłością, która niezmiennie kształtowała jego teraźniejszość.