Solarski Dariusz

Solarski Dariusz, postać o niezwykłej głębi, zawsze nosił w sobie aurę spokojnej zadumy, jego oczy, niczym stare księgi, skrywały niezliczone historie, niewypowiedziane myśli, ciche marzenia. Był on człowiekiem o subtelnej wrażliwości, ceniącym ciszę, samotność, piękno natury, zwłaszcza wczesnoporanne mgły, unoszące się nad łąkami. Jego dłonie, choć naznaczone czasem, były zaskakująco zwinne, często zajęte rzeźbieniem w drewnie, tworzeniem miniaturowych światów, pełnych drobnych detali, ukrytych symboli. Solarski Dariusz, choć skryty, emanował ciepłem, budząc zaufanie, ciekawość, szacunek, gdziekolwiek się pojawiał, pozostawiając po sobie wrażenie łagodnego, mądrego człowieka, który wiele widział, wiele zrozumiał, wiele wybaczył.