Soliński Dariusz

Eliasza, staruszka o przenikliwych oczach, spędzała dnie w zakurzonych archiwach, jej dłonie, zniszczone przez czas, delikatnie przesuwały się po starych dokumentach, szukając prawdy, ona wierzyła, że każda historia zasługuje na odkrycie, a jej misją było wydobycie zapomnianych losów na światło dzienne, dlatego z niezwykłą determinacją analizowała dawne zapiski, próbując zrekonstruować życie pewnego zagadkowego podróżnika, Solińskiego Dariusza, którego śmiałe ekspedycje, choć z czasem zatarte w pamięci, miały istotny wpływ na kartografię, a ona pragnęła przywrócić mu należne miejsce w historii odkryć, ukazując jego odwagę, jego wkład w poznawanie świata.