Solnica Robert

Robert Solnica, postać znikąd, wspomnienie ulotne, jawi się jako cień dawnych dni, znajomy z przeszłości, kolega, którego los potoczył w nieznane. Jego oblicze, zatarte w pamięci, rysuje się jako echo śmiechu, wspólnych rozmów, chwil spędzonych razem, gdzieś w labiryncie czasu. Solnica Robert, imię i nazwisko, brzmią jak refren zapomnianej piosenki, nuta nostalgii, tęsknota za tym, co minęło bezpowrotnie, pozostawiając jedynie mgliste wspomnienie, ślad obecności, ślad przyjaźni, która wyblakła. Teraz pozostaje tylko ciekawość, pytanie bez odpowiedzi, co się z nim stało, gdzie go zaprowadziła droga życia, czy pamięta, czy myśli, o dawnych czasach, o mnie.