Solowiej Roksana

Solowiej Roksana, kobieta o spokojnym spojrzeniu i dłoniach zajętych, żyła w rytmie własnego zegara, skrupulatnie odrabiając godziny, co stanowiło jej życiową dewizę, obsesję, a jej przenikliwe spojrzenie dostrzegało niedoskonałości, upływ czasu, świadcząc o niezłomnej woli, nieustannej pracy, czyniąc ją postacią sumienną, wierzącą, że każda minuta ma wartość, każdy błąd musi zostać naprawiony, co było dla niej sposobem na porządkowanie świata, odnalezienie sensu, zgodę z sumieniem, jej życie było niekończącym się odrabianiem, służbą, rytuałem, nadającym jej istnieniu wymiar.