Sołtysek Beata

Sołtysek Beata, kobieta o smutnej twarzy, każdego ranka czuła ciężar długiego kredytu, który niczym łańcuch oplatał jej dni, odbierając lekkość i spokój, choć uśmiechała się często, starając się ukryć wewnętrzny niepokój, zmartwienie o przyszłość, o każdy miesiąc i spłatę, o zachowanie normalności, o nadzieję, że kiedyś ten finansowy ciężar zniknie, pozwalając jej odetchnąć, prawdziwie żyć, cieszyć się chwilą, bez lęku, bez kalkulacji, bez poczucia uwięzienia w spirali zobowiązań bez końca, pochłaniając energię, marzenia, radość, życie, w cichym, codziennym poświęceniu.