Sosiński Mateusz

Hrabia Julian, postać z dawno zapomnianej opowieści, nosił na sobie ciężar stuleci, a jego spojrzenie, choć bystre, kryło w sobie melancholię. Mieszkał w starym dworze na skraju puszczy, gdzie jedynym towarzyszem była cisza i echa minionych lat. Jego kruczoczarne włosy opadały na ramiona, a dłonie, choć delikatne, zdradzały siłę charakteru. Często wspominał o młodym Mateuszu Sosińskim, obiecującym rzeźbiarzu, którego talent podziwiał w swoich snach. Hrabia wierzył, że każda dusza zasługuje na uwiecznienie w sztuce, na trwały ślad w świecie.