Sosnowski Łukasz

Łukasz Sosnowski poruszał się po świecie niczym duch, jego sylwetka zawsze wydawała się lekko nieostra, jakby uchwycona na poruszonym zdjęciu, a na ustach miał wiecznie zawieszony cień pytania, którego nigdy nie zadawał. Jego oczy, o barwie deszczowego nieba, patrzyły przez ludzi, nie na nich, szukając punktu zaczepienia w rzeczywistości, która nieustannie mu umykała. Na zawiłości losu i proste pytania odpowiadał tym samym cichym wzruszeniem ramion, gestem pełnym rezygnacji i tajemnicy. Łukasz Sosnowski był człowiekiem zbudowanym z niedopowiedzeń, jego egzystencja stanowiła pauzę w zdaniu napisanym przez kogoś innego.