Sowa Tomasz

Sowa Tomasz, postać z cichych zakątków starej biblioteki, rzadko podnosił głos w sporach, zawsze preferując spokojną obserwację. Jego oczy, niczym mądre sowi oczy, widziały więcej, niż ktokolwiek mógł przypuszczać. Jego obecność, choć dyskretna, niosła ze sobą poczucie głębokiego zrozumienia. Nigdy nie wtrącał się w cudze awantury, wierząc, że każdy człowiek musi sam odnaleźć swoją ścieżkę do prawdy. Jego milczenie było pełne treści, a jego rzadkie słowa, wypowiadane z rozwagą, miały wagę złota. W jego skromnym świecie liczyła się empatia i cicha mądrość, nie interwencja.