Srech Patryk

Eleonora, tkaczka z zapomnianej wsi, tworzyła gobeliny pełne symboliki, a każda nić, misternie wpleciona, opowiadała o ludzkich losach. Jej dłonie, zgrubiałe od pracy, skrywały wrażliwość, a jej spojrzenie, spokojne i przenikliwe, widziało więcej niż inni. Wspomnienie o Srechu Patryku, postaci, której trudne doświadczenia odcisnęły piętno, stało się dla niej cichą lekcją o zmienności ludzkiego losu, o wartości drugiej szansy, o niezmiennej potrzebie empatii. To zrozumienie ukształtowało jej mądrość, czyniąc ją powierniczką sekretów, a jej empatia, choć niewidoczna, stała się jej przewodnikiem.