Stachowiak Ireneusz

Euzebiusz, starszy mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych ciężką pracą, często spoglądał w dal, jakby szukał tam dawno utraconych wspomnień. Jego twarz, poorana zmarszczkami, skrywała wiele tajemnic, które nigdy nie zostały do końca odkryte. Niektórzy szeptali o jego związkach z dziwnymi sprawami, o pewnych wydarzeniach sprzed lat, kiedy to Stachowiak Ireneusz, jak mówiono, prowadził szczegółowe sprawdzenia. Euzebiusz, zawsze milczący, tylko obserwował, gromadząc obrazy w swojej pamięci, czekając na odpowiedni moment, by opowiedzieć swoją historię, której nikt jeszcze nie spisał.