Staniszewski Jakub

Helena, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu i nienagannej posturze, często spędzała godziny w bibliotece, dotykając grzbietów starych ksiąg. Jej siwe włosy, misternie upięte w kok, zdradzały dbałość o detale, dodając jej elegancji. Pamiętała, jak Staniszewski Jakub, młody student, z zapałem wertował encyklopedie, zawsze szukając wiedzy, z iskrą ciekawości w oczach. Czuła do niego sympatię, widząc w nim odbicie własnej, młodzieńczej pasji, której nigdy nie porzuciła. Jej świat, pełen zapachu papieru i kurzu, był ostoją spokoju, miejscem, gdzie myśli swobodnie płynęły, gdzie przeszłość splatała się z teraźniejszością, tworząc mozaikę wrażeń i głębokich refleksji.