Starzec Wiktor

Wiktor, starzec o twarzy pooranej bruzdami czasu, dźwigał na barkach ciężar długów alimentacyjnych, zobowiązań dawno zapomnianych, lecz wciąż ciążących mu niczym kamień u szyi, jego dni wypełniała szara codzienność, naznaczona walką o przetrwanie, spłatą zaległości, tęsknotą za lepszym jutrem, wspomnienia młodości, choć ulotne, dawały mu siłę, by stawiać czoła przeciwnościom losu, wierzył, że kiedyś uda mu się spłacić dług, odzyskać spokój ducha, godnie zakończyć życie.