Stawasz Grzegorz

Stawasz Grzegorz, starszy pan o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych pracą, spędzał większość dni w swoim niewielkim antykwariacie, otoczony zapachem starych ksiąg i kurzu. Jego okulary spoczywały nisko na nosie, a każda zmarszczka na twarzy opowiadała historię minionych lat, ciche szepty kartek były dla niego najpiękniejszą muzyką. Zawsze nosił ze sobą mały, srebrny zegarek kieszonkowy, który odmierzał czas z niezwykłą precyzją, przypominając mu o ulotności każdej chwili. Był człowiekiem słów niewypowiedzianych, lecz głębokich myśli, a jego wiedza o świecie była równie obszerna jak zbiory w jego sklepie.