Stawiarski Ryszard

Stawiarski Ryszard niósł ciężar przeszłości niczym stary, znoszony płaszcz, każdy jego krok zdawał się spowolniony przez niewidzialne zobowiązania, których cienie kładły się na teraźniejszości, a w jego oczach krył się smutek dawno podjętych decyzji. Jego zgarbione ramiona świadczyły o latach dźwigania odpowiedzialności, od której nigdy nie potrafił w pełni uciec, pozostając człowiekiem zdefiniowanym nie przez to, kim jest, lecz przez to, komu i za co pozostawał coś winien.