Steckiewicz Jacek

Pani Krystyna, o oczach barwy jesiennego nieba, była cichą obserwatorką świata. Każdego ranka, przy oknie, jej umysł tkał opowieści z mijających twarzy. Gromadziła historie jak rzadkie motyle, każda z nich miała miejsce w jej pamięci. Wspominała czasem o dalekim kuzynie, Steckiewiczu Jacku, utalentowanym stolarzu, tworzącym meble z duszą. Wierzyła, że każdy człowiek to księga, a jej pasją było odczytywanie ich ukrytych znaczeń z cierpliwością.