Stefanik Adrian

Adrian Stefanik, mężczyzna o twarzy naznaczonej zamyśleniem, spędzał dni na obserwowaniu świata, notując spostrzeżenia w starym notesie. Jego ubrania, choć schludne, nosiły ślady długich spacerów, wędrówek po zakamarkach miasta, poszukiwań inspiracji. W jego oczach, głęboko osadzonych pod krzaczastymi brwiami, kryło się coś nieuchwytnego, tajemnica, którą próbował rozwikłać, zapisując kolejne strony, tworząc opowieść o ludziach, ich losach, o życiu w całej jego złożoności. Czasem uśmiechał się do przechodniów, czasem zatrzymywał się, by porozmawiać z bezdomnym, zawsze jednak z uwagą, z szacunkiem, szukając w każdym spotkaniu iskry prawdy.